I dan l’Otello a presi popolär.

L’è la sira dill servi e di povrett.

In-t-i pälch dal logion gh’è i calsolär

Ch’j àn portè dent’r il dgami di tordlett

Sotta ‘l tabar e dill turädi. Almeno

Na volta l’an a magnaremma föra

Da na cuzen’na, in-t-una säla dora,

pu bel che i siori quand i magn’ in treno.

Ghè tutt dedlà da l’acqua vestì ‘d növ;

ommi in golett, dònni col vesti ciäri.

L’è bel al Regio con coll so sipäri.

L’è sett e tri e l’è za pien cmè un öv.

Dai pälch il donni is ciamon cmè da un poss;

- Agh siv an vu Marietta? – E la Teresa? -

La Nina l’è za rossa cmè na sreza:

l’è za tre ch’la n’in tasta un goss.

La Cisa ch’la gh’à i pè tutt pien ‘d bargnocli

La gh’à un mäl, la gh’à un mäl ch’la n’sa in do’ stär.

La manda un acident al calsolär,

l’è pentida d’aver lassè a ca il socli.

Intant è saltè föra un sönador

Ch’al s’è sedù al so post e ‘l guärda su

Col formigär ch’al speta e al n’in pöl pu

E al pröva se al so faluto al gh’à ‘l fardör.

Pianen pianen l’orchestra la gh’è tutta:

il violi, il trombi, l’ärpa, i contrabass…

L’è un’ora che da un pälch du o tri ragass

I sudon zo, mo gèh’è la terra sutta

Tant la genta in platea l’è adoss e stricca;

e n’in ven dent’r ancorra e ‘n gh’in sta pu.

Pepo al scranär l’è volsù gnir an lu:

a riva ‘l mest’r e al butta via la cicca.

Ecco Verdi, sentì, sentì al me Sgnör!

La musica in-t-al sangov la se straia.

E ‘t la sent comè na man sotta la maia,

la man d’un angiol ch’a te stricca al cör.

E quand Otello al gh’ pianta l’esultate!

Con cla vösa, c’l acut ch’a va su liss,

tutta la genta ch’l’è dvintäda mata

la pista i pe ch’la völ ch’al faga al biss.

Mo al bariton l’è un can. Al gh’à una vösa

Ch’la pär särada in-t-un cassett, al sbraia;

na vösa che in-t-j acut la s’intartaia,

e tutt al Regio al gh’ butta adoss la cröza:

- Cos’ät magnè di barlingot? Vigliach!

Vat a nascondor! Scudela carpäda!

Bugh! Bugh! Disgrassia! At ciaparò pär sträda! –

Al Regio al pär l’inferon di cibach.

A sälva tutt Desdemona – Tazì!

Zitti! Silensi! – Dio la benedissa!

La fa dj acut sutii pu di cavì

E quand l’agh riva in fonda la j a rissa.

La tira zo ‘l logion. “Che voce d’oro!

- i sbraion – brava! – Il dònni ‘gh but’n un bäz,

mo in-t-un moment tutt al teat’r al täz,

“Fate silensio!” - A ven in scena al coro.

- Ät vist Pepino? Guärda Mario al sfris! –

Pitansa l’è vestì ‘d vlù ross. Cunì

Al s’è miss sotta al näs un pär ‘d barbis

Nigor pu d’un rondon ch’as taca al ni.

L’è un coro in dovva tutti i gh’à’ un parent,

genta che se na sira a te stè föra

At vè zo ‘d börgh, o in-t-n’ ostaria, al la sent,

cantär l’Otello, al Rigolett, Fedora.

E quand j àn bvù na penta, gh’an na vöza

- ommi za vec, gonvot, dònni, ragass –

Che si cant’n in borgh Tort o in borgh dj Ozlass

At j a sent se ti ‘t si da santa Cröza.

Adessa, chi, ‘gh sarà domilla vozi,

mo ‘gh n’è vunna pär tutti, in meza al mass.

I vec i canton pär i so ragass,

i giov’n i canton pär il so morosi.

An gh’è nisson ch’an piccia, in-t-al teatro.

La Rosina la ciama al so corista:

- Gigen! – Gigen! – e fin ch’al ne l’à vista

- Gigen! – Gigen! – la fa un bacan pär quator.

Bela genta ch’a goda e intant la suda,

mo la gh’è viäda e ‘n gh’è gnanca davis.

Pär na sira l’è andäda in Paradis…

Al spetacol l’è fnì e al Regio ‘l s’ vuda.

 

 

(Renzo Pezzani)

 

Leggi la traduzione in italiano